Historia Liceum Ogólnokształcącego
Podstawy organizacyjne placówki
Dzieje przysuskiego Liceum są nierozerwalnie związane z historią szkolnictwa średniego w pobliskiej Mariówce. Tam właśnie z inicjatywy ks. Juliana Młynarczyka Zgromadzenie Sióstr Służek NMP Niepokalanej zorganizowało pod koniec 1914r. szkołę ochroniarek kształcącą przyszłe nauczycielki przedszkola, a już w wolnej Polsce w 1921r. powołano do życia Seminarium Nauczycielskie z zadaniem przygotowywania wykwalifikowanych kadr nauczycielskich dla polskiej oświaty. Jednocześnie przystąpiono do wznoszenia budynków dydaktycznych, internatu i pawilonu z mieszkaniami dla nauczycieli, których cały kompleks powstał obok domu Generalnego Zgromadzenia. Po II wojnie ŚWIATOWEKbudowle te stały się bazą materialną Liceum Ogólnokształcącego. Seminarium w Mariówce funkcjonowało do 1936r., gdyż w 1932r. weszła w życie tzw. ustawa jędrzejewiczowska o reformie szkolnictwa w Polsce, znosząca stopniowo seminaria nauczycielskie i wprowadzająca gimnazja i licea ogólnokształcące.
Nowy rozdział w historii szkół w Mariówce otwiera utworzone oficjalnie 13 stycznia 1933r. decyzją Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego czteroletnie gimnazjum żeńskie nowego typu i powstałe w 1937r. dwuletnie Liceum Ogólnokształcące. W maju 1939r. odbyła się pierwsza matura, 11 uczennic otrzymało wtedy świadectwa dojrzałości.
Szkoła po II wojnie światowej
Po zakończeniu działań wojennych normalne zajęcia w gimnazjum i liceum rozpoczęły się 15 marca 1945r. już w nowej rzeczywistości politycznej. Do roku 1954 funkcjonowała w Mariówce Opoczyńskiej Prywatna Koedukacyjna Szkoła Ogólnokształcąca stopnia licealnego im. Królowej Jadwigi. Ze względów politycznych i światopoglądowych tylko kwestią czasu była likwidacja tej szkoły. Pierwszym krokiem władzy w tym kierunku było pismo Prezydium WRN w Kielcach z 28.05.1952r. powiadamiające dyrekcję szkoły o planowanym zamknięciu placówki z powodu” wychowywania młodzieży w duchu nielojalnym dla Polski Ludowej”, zaś w czerwcu Wydział Oświaty zawiadomił o zamknięciu szkoły z dniem 31 sierpnia 1952r. Wkrótce po tym, zarządzeniem Ministra Oświaty z 24.06.1952r. utworzono już nową Państwową Szkołę Ogólnokształcącą stopnia Licealnego z siedzibą w Mariówce Opoczyńskiej. Jednakże usilne starania Zgromadzenia SS NMP, biskupa sandomierskiego i sekretarza Episkopatu spowodowały cofnięcie tej decyzji. Szkoła pozostała nadal prywatną, ale na jej dyrektora wyznaczono osobę świecką, kierownika Wydziału Oświaty z Opoczna, Teofila Zająca. Taka sytuacja trwała jeszcze dwa lata, gdyż ostatecznie decyzją kierownika Wydziału Oświaty PWRN w Kielcach z 16.06.1954r. szkoła została zamknięta, a cały majątek placówki przejęty przez wspomniany Wydział Oświaty. Na początku lipca tegoż roku w miejsce prywatnego, zakonnego liceum utworzono Państwowe Liceum Ogólnokształcące w Smogorzowie. Zaprzestano więc używania nazwy miejscowości Mariówka, którą określano przysiółek wsi Smogorzów, jak również zrezygnowano z patronki szkoły – Królowej Jadwigi.
Utworzenie Liceum Ogólnokształcącego
Z dniem 1 września 1954r. Państwowe Liceum Ogólnokształcące w Smogorzowie rozpoczęło działalność mając do dyspozycji przejęty majątek i 8 nauczycieli przeniesionych służbowo lub z nakazu pracy. Było więc liceum w tym czasie szkołą zbiorczą dla swojego regionu szkolnego, jednolita pod względem programowym, przyjmującą na podstawie egzaminu absolwentów 7 – klasowej szkoły ogólnokształcącej stopnia podstawowego.
W latach 50-tych i na początku lat 60-tych XX w. stopień organizacyjny szkoły osiągnął poziom 6-8 oddziałów w czteroletnim cyklu kształcenia, zaś w roku szkolnym 1965/66 poziom ten wzrósł do 12 oddziałów. Od 1 września 1967r. do klasy pierwszej LO w Smogorzowie zaczęli uczęszczać po raz pierwszy absolwenci nowej 8-klasowej szkoły podstawowej. Odtąd wprowadzono nową numerację klas – zamiast VIII – XI zastosowano I – IV.
W związku z reformą oświatową i wydłużeniem nauki w szkole podstawowej w kolejnych trzech latach istniały po trzy klasy, a w 1970 nie było matury. W latach 70-tych liczba oddziałów w szkole osiągnęła w miarę stały poziom 11 – 12.
Zmiana siedziby szkoły
W tychże latach miały miejsce dwa ważne wydarzenia. Pierwszym były przenosiny szkoły. Otóż dzięki staraniom władz politycznych i administracyjnych ówczesnego powiatu wybudowano w latach 1972-73 budynek dydaktyczny dla Liceum w Przysusze, a w latach 1973-75 internat, salę gimnastyczną i dom mieszkalny dla nauczycieli. Obok internatu zlokalizowano boiska sportowe do gier zespołowych. Cały kompleks został wybudowany w północnej części miasta, obok nowego budynku Zasadniczej Szkoły Zawodowej w terenie zadrzewionym na gruntach należących przed wojną do rodziny Dembińskich. Od roku szkolnego 1973/74 Liceum funkcjonowało już w Przysusze. Dalsza rozbudowa bazy dydaktycznej szkoły nastąpiła w latach 1986-88 w związku z utworzeniem w 1983r. Studium Nauczycielskiego. Polegała ona na nadbudowaniu pietra nad niższą, tylną częścią budynku i dobudowaniu do budynku głównego szatni.
Drugim istotnym wydarzeniem było nadanie szkole imienia Bolesława Bieruta w czasie dużej uroczystości 15 grudnia 1977r. Stan taki trwał do 1989r., kiedy uchwałą Rady Pedagogicznej postanowiono skreślić w nazwie szkoły tego patrona.
Współczesne zmiany organizacyjne w placówce
W związku z wprowadzoną w 1999r. reformą podziału administracyjnego kraju i nowymi zadaniami samorządu terytorialnego, organem prowadzącym szkoły stało się Starostwo Powiatowe w Przysusze, zaś organem nadzorującym – Mazowieckie Kuratorium Oświaty w Warszawie.
W końcu lat 90-tych obserwuje się wzrost liczby oddziałów do 17 spowodowany wyżem demograficznym z początków lat 80-tych. Reforma oświatowa z 1999r. likwidująca 8-klasową szkołę podstawową i wprowadzająca 3-letnie gimnazjum sprawiła, że ostatni absolwenci „starej” podstawówki byli przyjęci do liceum w 2000r., natomiast w roku 2001 nie było naboru, gdyż nie było jeszcze absolwentów gimnazjum. Poczynając od roku szkolnego 2002/03 kandydaci do nowego 3-letniego liceum byli przyjmowani bez egzaminów wstępnych, tylko na podstawie zaświadczenia o przystąpieniu do egzaminu gimnazjalnego i uzyskanych wynikach, zaś 4-letnie liceum ulegało stopniowemu wygaszaniu do 2004r., kiedy odbyła się ostatnia matura według dawnego porządku. Wygaszeniu ulegał też internat na skutek zmniejszającej się liczby mieszkających w nim uczniów, w związku z czym władze powiatowe zdecydowały o jego likwidacji i zakwaterowaniu wszystkich chętnych
w internacie Zespołu Szkół Nr 2. Natomiast w pomieszczeniach byłego już internatu ulokowano instytucje powiatowe.
Nadanie imienia szkole
W roku 2004 szkoła uroczyście obchodziła 50-lecie swojego istnienia. Odnowiono cały budynek, zakupiono nowe sprzęty i pomoce dydaktyczne. 19 czerwca odbył się zjazd absolwentów. a przede wszystkim szkoła w tym dniu otrzymała nowego patrona. Uchwałą Rady Powiatu Zespołu Szkół nr 1, w skład którego wchodziło Liceum Ogólnokształcące i Liceum Profilowane, nazwano imieniem Jana Pawła II. Uroczystego aktu nadania imienia, poświęcenia sztandaru i całej szkoły dokonał biskup radomski Zygmunt Zimowski.
Współczesne oblicze szkoły
W drugie półwiecze swojego funkcjonowania placówka weszła z trzyletnim cyklem kształcenia i dwudziestoma oddziałami. Od 2005 roku została wprowadzona nowa formuła egzaminu maturalnego, który od tej pory zyskał rangę egzaminu zewnętrznego, organizowanego przez Centralną Komisję Egzaminacyjną.
Największa liczba klas była w roku szkolnym 2007/2008. Wówczas w 28 oddziałach uczyło się 749 uczniów. W 2011 roku nastąpiły zmiany organizacyjne w placówce w związku z utworzeniem od 1 września 2008 roku Technikum Informatycznego. Ponadto 31 sierpnia 2011 roku nastąpiła likwidacja Liceum Profilowanego.
Dowodem bardzo dobrych wyników nauczania jest uzyskiwanie przez uczniów Stypendiów Starosty Powiatu Przysuskiego. Są one przyznawane osobom, które uzyskały średnią ocen 4,8 lub wyższą oraz miały co najmniej bardzo dobrą ocenę zachowania. Stypendium to jest przyznawane od 2004 roku do czasów współczesnych. Ponadto najlepsi uczniowie w każdym typie szkoły rokrocznie typowani są do otrzymania Stypendium Prezesa Rady Ministrów. Wyróżnienie takie jest przyznawane uczniowi, który otrzymał promocję z wyróżnieniem, uzyskując przy tym najwyższą w danej szkole średnią ocen. W latach 2004-2018 w Zespole Szkół nr 1 im. Jana Pawła II w Przysusze było 20 takich osób
Potwierdzeniem wysokich wyników nauczania są bardzo dobre wyniki egzaminu maturalnego oraz egzaminów zawodowych w poszczególnych kwalifikacjach. Dodatkowo, potwierdza to wzrost Edukacyjnej Wartości Dodanej (EWD) placówki dla określonych przedmiotów. Ponadto szkoły wchodzące w skład Zespołu Szkół nr 1 im. Jana Pawła II uzyskały wyróżnienia w Rankingu Liceów i Techników PERSPEKTYWY. Stanowi on zestawienie najlepszych liceów i techników w Polsce, którego opracowaniu patronuje miesięcznik edukacyjny Perspektywy.
Technikum Informatyczne uplasowało się na 52. miejscu w Polsce oraz na 8. wśród techników w województwie mazowieckim. Uzyskane przez szkołę wyniki pozwoliły na przyznanie jej honorowego tytułu Złotej Szkoły 2018. Wyróżnienie to jest dowodem doskonałej zdawalności egzaminów zawodowych (wskaźnik 100% w kryterium rankingu) i wyróżniającego się poziomu egzaminu maturalnego. Natomiast w roku szkolnym 2018/2019 Liceum Ogólnokształcące znalazło się na 126. miejscu w województwie mazowieckim. Z kolei Technikum Informatyczne uplasowało się na 41. pozycji w województwie mazowieckim, w Polsce zajmuje 347. miejsce, a w rankingu maturalnym uplasowało się na 171. pozycji. Te wyniki były podstawą do przyznania szkole tytułu Brązowej Tarczy. Jesteśmy najlepszą szkołą w powiecie.
Na terenie placówki funkcjonują organizacje młodzieżowe. Aktywnie działa koło PCK i ruch honorowego krwiodawstwa. Zaangażowanie uczniów i opiekunów umożliwia realizowanie działań Klubowi Europejskiemu
i Szkolnemu Klubowi Wolontariatu, współpracującemu ze Stowarzyszeniem Centrum Młodzieży Arka. Powszechny udział podopiecznych w organizowanych akcjach charytatywnych takich jak: Adopcja na odległość, I ty możesz zostać Świętym Mikołajem czy Szlachetna Paczka jest przykładem ich społecznego zaangażowania. W ten sposób realizują oni słowa Patrona:
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada,
Lecz przez to kim jest, nie przez to, co ma,
Lecz przez to, czym dzieli się z innymi.