e dziennik


kamera3


matura2023


Jesteśmy obecni

Zgodnie z postanowieniem Kapituły, Fundacja Edukacyjna "Perspektywy" potwierdza, że Liceum w Zespole Szkół nr 1 im. Jana Pawła II w Przysusze otrzymało BRĄZOWĄ TARCZĘ w Rankingu Liceów i Techników PERSPEKTYWY 2024.
W rankingu za rok 2023 Technikum w Zespole Szkół nr 1 im. Jana Pawła II w Przysusze otrzymało SREBRNĄ TARCZĘ a Liceum BRĄZOWĄ TARCZĘ.

Liceum 2024

Technikum 2023

Liceum 2023

Pn Wt Śr Cz Pt So N
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31


cke



deklaracja
Instaling

Ta szkola

Jan Paweł II

 Kalendarium życia

  1. Karol Wojtyła - dzieciństwo, młodość, kapłaństwo, biskupstwo

18.05.1920 r. - w Wadowicach urodził się Karol Józef Wojtyła. Jest trzecim dzieckiem Karola Wojtyły, podoficera armii austro-węgierskiej, później porucznika wojska polskiego i Emilii Kaczorowskiej, która zajmowała się dziećmi oraz domem. Starszy brat Edmund był lekarzem w szpitalu w Bielsku, siostra Olga zmarła wkrótce po urodzeniu w 1914 r. Rodzina Wojtyłów mieszkała w Wadowicach przy ulicy Kościelnej 7. W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej - Lolek.

20.06.1920 r. - zostaje ochrzczony w kościele parafialnym w Wadowicach przez ks. Franciszka Żaka.

15.09.1926 r. - rozpoczyna naukę w szkole podstawowej w Wadowicach.

13.04.1929 r. - W wieku 45 lat umiera matka Karola.

Maj 1929 r. - przyjmuje Pierwszą Komunię Świętą.

01.09.1930 r. - rozpoczyna naukę w Państwowym Męskim Gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Dzięki zachętom ks. K. Figlewicza przystąpił do kółka ministranckiego, którego stał się prezesem.

5.12.1932 r. - W wieku 26 lat umiera brat Karola.

„Zostaliśmy we dwójkę z Ojcem” - wspomina Jan Paweł II. „Mogłem na co dzień obserwować jego życie. Nieraz zdarzało mi się budzić w nocy i wtedy zastawałem mojego Ojca na kolanach, tak jak na kolanach widywałem go zawsze w kościele parafialnym.(…). Ten przykład mojego Ojca był jakimś pierwszym domowym seminarium”.

Jesień 1934 r. - podczas nauki w gimnazjum zaczyna interesować się teatrem - występuje w przedstawieniach Kółka Teatralnego.

Maj 1938 r. - przyjmuje Sakrament Bierzmowania.

27.05.1938 r. - uzyskuje świadectwo dojrzałości, a 22 czerwca wybiera studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego; w sierpniu przenosi się wraz z ojcem do Krakowa.

02.10.1938 r. - rozpoczyna studia na Wydziale polonistyki UJ w Krakowie.

Wiosna 1939 r. - powstaje pierwszy tomik poezji K. Wojtyły pt. „Psałterz Dawidów/Księga Słowiańska/”, znany również jako „Renesansowy psałterz”.

Lipiec 1939 r. - przechodzi obowiązkowe szkolenie wojskowe w Społecznym Obozie Legii Akademickiej w Ożomili, niedaleko Przemyśla.

01.09.1939 r. - wybucha Druga Wojna Światowa.

Listopad 1939 r. - zapisuje się na II rok polonistyki UJ, ale Niemcy 6 listopada podstępnie aresztują wszystkich wykładowców, wywożąc ich do obozu w Sachsenhausen i zamykają uniwersytet.

28.12.1939 r. - w liście informuje przyjaciela Mieczysława Kotlarczyka o ukończeniu poematu dramatycznego „Dawid”.

Luty 1940 r. - w salezjańskiej parafii na Dębnikach poznaje Jana Tyranowskiego, który wywarł wielki wpływ na młodego Karola. To on wprowadza go do młodzieżowego Koła Żywego Różańca oraz w świat dzieł hiszpańskich mistyków, m.in. św. Jana od Krzyża i św. Teresy od Jezusa.

Jak napisał potem Wojtyła, jego sposób życia „dowodził, że o Bogu można się nie tylko dowiadywać, że Bogiem można żyć”.

Wiosna - lato 1940 r. - powstają dramaty „Hiob” oraz „Jeremiasz”.

Wrzesień 1940 r. - podejmuje pracę jako robotnik w kamieniołomach w Zakrzówku; w październiku zostaje przeniesiony do fabryki chemicznej „Solvay” w Borku Fałęckim.

18.02.1941 r. - umiera ojciec Karola.

22.08.1941 r. - współtworzy z Mieczysławem Kotlarczykiem Teatr Żywego Słowa zwany później Teatrem Rapsodycznym.

Listopad 1941 r. - gra rolę króla Bolesława Śmiałego w pierwszym konspiracyjnym przedstawieniu Teatru Rapsodycznego, „Królu - Duchu” Słowackiego.

Październik 1942 r. - wstępuje do tajnego Seminarium Duchownego w Krakowie.

Luty 1944 r. - zostaje potrącony przez niemiecką ciężarówkę i przez dwa tygodnie przebywa w szpitalu.

06.08.1944 r. - tzw. czarna niedziela w Krakowie, Karol cudem uniknął łapanki i wywiezienia przez Niemców do obozu.

07.08.1944 r. - arcybiskup krakowski Adam Stefan Sapieha przenosi go razem z innymi seminarzystami do swojego pałacu biskupiego, gdzie pozostaje do 18 stycznia 1945 r.; kończy się niemiecka okupacja Krakowa.

01.11.1946 r. - otrzymuje święcenia kapłańskie z rąk ks. Kardynała A.S. Sapiehy w jego prywatnej kaplicy przy ulicy Franciszkańskiej 3.

„Każde powołanie kapłańskie w swej najgłębszej warstwie jest wielką tajemnicą, jest darem, który nieskończenie przerasta człowieka. Wobec wielkości tego daru czujemy, jak bardzo do niego nie dorastamy”, pisał Jan Paweł II. Wyznał, że postacią, która pomogła mu podjąć decyzję o odejściu od sztuki, literatury i teatru na rzecz kapłaństwa, był brat Albert - krakowski święty - artysta, który poświęcił się ubogim.

02.11.1946 r. - odprawia Mszę św. prymicyjną w krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu.

15.11.1946 r. - wyjeżdża do Rzymu, gdzie rozpoczyna studia doktoranckie z teologii na Papieskim Uniwersytecie Dominikańskim - Angelicum.

19.06.1948 r. - broni pracę doktorską pt. „Doktryna wiary według świętego Jana od Krzyża”, a następnie wraca do Polski i w lipcu zostaje wikarym w parafii w Niegowici.

W swojej pracy doktorskiej dowodził, że Boga nie poznaje się tak jak każdy inny przedmiot. Do poznania Boga dochodzi się przez miłość. Tak jak dwie kochające się osoby zaczynają żyć „wewnątrz” siebie, tak Bóg zaczyna żyć wewnątrz nas.

16.12.1948 r. - Rada Wydziału Teologicznego UJ przyznaje mu tytuł doktora teologii.

Sierpień 1949 r. - zostaje przeniesiony do Krakowa i mianowany wikarym w parafii św. Floriana, gdzie prowadzi duszpasterstwo akademickie. Nazywany przez swoich wychowanków „Wujkiem”, organizuje wyprawy górskie, piesze, rowerowe i narciarskie.

Zima 1950 r. - organizuje pierwszy w krakowskiej diecezji kurs przygotowujący narzeczonych do małżeństwa i kończy dramat „Brat naszego Boga”.

07.05.1950 r. - ukazuje się „Pieśń o blasku wody” -cykl poetycki Wojtyły, opublikowany pod pseudonimem Andrzej Jawień w „Tygodniku Powszechnym”.

1953 r. - od października wykłada katolicką etykę społeczną na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

1954 r. - kontynuuje wykłady na wydziale teologicznym w krakowskim seminarium; wykłada również na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

04.07.1958 r. - zostaje mianowany biskupem tytularnym Ombrii, a także biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej. Ma 38 lat i jest najmłodszym biskupem w Polsce.

28.09.1958 r. - otrzymuje sakrę biskupią z rąk arcybiskupa Eugeniusza Baziaka w katedrze na Wawelu.

Nowy biskup siebie i całą swoją posługę powierzył Matce Bożej, czyniąc swoim biskupim zawołaniem: Totus Tuus (łac. Cały Twój).

1960 r. - zostaje opublikowana rozprawa habilitacyjna poświęcona Maxowi Schelerowi oraz pierwsze wydanie książki „Miłość i odpowiedzialność”; w maju ukazuje się również sztuka teatralna „Przed sklepem jubilera”.

11.10.1962 r. - 08.12.1965 r. - uczestniczy w pracach Soboru Watykańskiego II.
30.12.1963 r. - zostaje mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim półtora roku po śmierci swego poprzednika, abpa E. Baziaka.

08.03.1964 r. - odbywa ingres do katedry na Wawelu.

26.06.1967 r. - papież Paweł VI wynosi go do godności kardynalskiej i nadaje kościół tytularny św. Cezarego na Palatynie.

  1. Jan Paweł II - pontyfikat

16.10.1978 r. - o godzinie 18.18 z komina nad Kaplicą Sykstyńską w Rzymie ukazał się biały dym. O godzinie 18.44 z loggi nad głównym wejściem do Bazyliki przemówił kardynał Pericle Felici: „Zwiastuję Wam radość wielką - mamy Papieża (…). Kardynała Karola Wojtyłę, który przybrał sobie imię Jan Paweł II”. O godzinie 19.20 nowy Papież ukazuje się na balkonie Bazyliki św. Piotra i oprócz błogosławieństwa, wbrew przyjętemu zwyczajowi, przemawia do zgromadzonych: „(…) Obawiałem się przyjęcia tego wyboru, przyjąłem go jednak w duchu posłuszeństwa Panu naszemu Jezusowi (…)”. W ten sposób powiedział nam: Jestem waszym pasterzem nie tylko z woli Boga i na mocy decyzji Kościoła, ale także z własnej woli. To jest także mój wybór, chcę wam służyć. Tak brzmi pierwszy komunikat Papieża z Polski.

22.10.1978 r. - na placu św. Piotra uroczyście zainaugurował swoją posługę Piotrową.

Podczas homilii wypowiedział niezapomniane słowa: „Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi!”.

Kilka lat później napisał: „Kiedy wypowiadałem na placu św. Piotra słowa: „Nie lękajcie się!”, nie mogłem w całej pełni zdawać sobie sprawy z tego, jak daleko  mnie i cały Kościół te słowa poprowadzą (…). Wezwanie „Nie lękajcie się!” musimy odczytywać w bardzo szerokim wymiarze. W pewnym sensie było to wezwanie pod adresem wszystkich ludzi, wezwanie do przezwyciężenia lęku w globalnej sytuacji współczesnego świata, (…). Nie lękajcie się tego, coście sami stworzyli, nie lękajcie się świata tych wszystkich ludzkich wytworów, które coraz bardziej stają się dla człowieka zagrożeniem! Nie lękajcie się wreszcie samych siebie!”.

04.03.1979 r. - encyklika Redemptor hominis (Odkupiciel człowieka), w której jeszcze dosadniej przywraca nam siłę wiary w Chrystusa, gdyż jest On Odkupicielem człowieka; to temat jego pierwszej encykliki i nić przewodnia pozostałych.

2-10.06.1979 r. - pierwsza z 8 podróży do Polski z okazji 900 - lecia męczeńskiej śmierci św. Stanisława.

Papież wówczas wołał: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi!”. Jak się później okazało wizyta ta miała przełomowe znaczenie. Umocnieni Duchem Świętym Polacy upomnieli się o swoje prawa, poczuli się bardziej wolni i solidarni. Rok później narodziła się „Solidarność”. Ojciec Święty nie tylko upomina się u komunistycznych możnowładców o polityczną wolność dla narodu, ale także apeluje do sumień wszystkich, aby nie mówić „nie” Jezusowi oraz aby zachować wierność chrześcijańskiemu dziedzictwu Polski.

13.05.1981 r. - podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie około godziny 17.19 Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca, Mehmeta Ali Agcę, w brzuch oraz rękę.

Jego stan był krytyczny. Cudem ocalał. Jak sam potem wyznał, uratowała go Maryja: „Czyjaś ręka strzelała, ale Inna Ręka prowadziła kulę”. Zamach miał miejsce 13 maja, a więc w rocznicę pierwszych objawień w Fatimie z 1917 roku.

17.05.1981 r. - w krótkim przemówieniu z Polikliniki Gemellego papież przebacza zamachowcy.

13.05.1982 r. - pielgrzymuje do Fatimy, aby podziękować Matce Bożej za uratowanie życia.

23.03.1986 r. - I Światowy Dzień Młodzieży w Rzymie; z miłości do młodych zainicjował ŚDM, które stały się jednym z fenomenów jego pontyfikatu.

13.04.1986 r. - jako pierwszy papież w dziejach przekroczył próg synagogi i modlił się z rabinem w Rzymie.

27.10.1986 r. - Światowy Dzień Modlitw o Pokój w Asyżu; po raz pierwszy papież zaprosił na wspólną modlitwę o pokój, przedstawicieli wszystkich religii świata.

14 - 15.08.1991 r. - uczestniczy w VI Światowych Dniach Młodzieży w Częstochowie.

Na spotkanie ze słowiańskim Papieżem, przybywają setki tysięcy młodzieży z krajów, do niedawna zniewolonych przez ateistyczne i antykościelne  reżimy. Przyjeżdżają młodzi pielgrzymi między innymi z: Białorusi, Rosji, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, krajów nadbałtyckich. Na Jasnej Górze wszyscy poczuli się wolni. Dla wielu był to pierwszy kontakt z wolnym światem: z tym, który dawało się odczuć w wyzwolonej Polsce, i z tym, który „przywiozła” do Częstochowy młodzież z różnych stron świata. Papież przypomniał młodym, że korzenie europejskiej jedności znajdują się na Zachodzie i na Wschodzie.  „Kościół w Europie może w końcu swobodnie oddychać obydwoma płucami”.

11.02.1993 r. - I Światowy Dzień Chorego, który papież wprowadza do kalendarza Kościoła powszechnego, w święto Matki Bożej z Lourdes.

01.02.1994 r. - List do Rodzin.

8 - 9.10.1994 r. - I Światowe Spotkanie Rodzin.

02.02.1997 r. - I Dzień Życia Konsekrowanego, obchodzony w święto Ofiarowania Pańskiego.

24 - 25.12.1999 r. - w Wigilię o północy papież otwiera Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra, na znak otwarcia Wielkiego Jubileuszu Roku Świętego 2000 i wprowadza Kościół w Trzecie Tysiąclecie.

20 - 26.03.2000 r. -pielgrzymuje do Ziemi Świętej.

6 - 19.08.2002 r. - ostatnia pielgrzymka Jana Pawła II do Polski.

17.08.2002 r. - konsekruje sanktuarium Miłosierdzia Bożego w krakowskich Łagiewnikach, a także w specjalnej modlitwie zawierza cały świat i każdego człowieka Bożemu Miłosierdziu.

25.03.2005 r. (Wielki Piątek) - Droga Krzyżowa w rzymskim Koloseum.

Wyczerpany chorobą papież nie miał siły, by poprowadzić osobiście nabożeństwo. Zastąpił go kard. Joseph Ratzinger. Ojciec Święty modli się w prywatnej kaplicy, co pokazywały kamery. Przytulony do drewnianego krucyfiksu. To jeden z najbardziej wymownych obrazów, który nam zostawił. Odchodzenie Jana Pawła II śledziły miliony wierzących i niewierzących. George Weigel napisał: „Jego umieranie było ostatnią wielką chwilą nauczania. Jego cierpienie i sposób, w jaki umierał, prowadziły Kościół i świat do głębszego doświadczenia tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Umarł tak, jak żył - obejmując Chrystusa na krzyżu”.

27.03.2005 r. - papieskie błogosławieństwo świąteczne.

Niezapomniana chwila, jak w ostatnią Niedzielę Wielkanocną swego życia Jan Paweł II, naznaczony cierpieniem, ukazał się w oknie Pałacu Apostolskiego. Nie zdołał jednak przemówić do wiernych. W ciszy, po raz ostatni, uczynił potrójny znak krzyża i udzielił błogosławieństwa „Urbi et Orbi”.

31.03.2005 r. - Jan Paweł II zaczął gasnąć; przyjął sakrament namaszczenia chorych i żegnał się z najbliższymi.

02.04.2005 r. - osobisty papieski lekarz Renato Buzzonetti stwierdził śmierć Jana Pawła II o godzinie 21.37. Ojciec Święty zakończył życie w pierwszą sobotę miesiąca i w wigilię Niedzieli Bożego Miłosierdzia. W ciągu ostatnich dwóch dni życia towarzyszyli mu wierni z całego świata, zwłaszcza młodzież, śledząc na bieżąco wiadomości dochodzące z Watykanu oraz trwając na modlitwie w jego intencji. Wiadomość o śmierci papieża przekazał światu abp Leonardo Sandri: „Nasz umiłowany Ojciec Święty Jan Paweł II powrócił do domu Ojca”.

07.04.2005 r. - publikacja Testamentu Jana Pawła II.

08.04.2005 r. - pogrzeb Jana Pawła II odbył się w piątek. Trumnę z prostych desek z drewna cyprysowego (symbolu nieśmiertelności) ustawiono na placu św. Piotra. Mszy świętej, koncelebrowanej przez kolegium kardynalskie i patriarchów katolickich Kościołów wschodnich, przewodniczył dziekan kolegium, kardynał Joseph Ratzinger. Uczestniczyło w niej na placu św. Piotra ok. 300 tysięcy wiernych oraz 200 prezydentów i premierów, a także przedstawiciele wszystkich wyznań świata, w tym duchowni islamscy i żydowscy. Na zakończenie Eucharystii wierni wyrażają wolę: „Santo Subito!” czyli „Święty Natychmiast”.

01.05.2011 r. - uroczystość beatyfikacji papieża Jana Pawła II na placu św. Piotra w Rzymie.

Papież Benedykt XVI w homilii beatyfikacyjnej podkreślił: „(…) ten znakomity Syn narodu polskiego pomógł chrześcijanom na całym świecie, by nie lękali się być chrześcijanami, należeć do Kościoła, głosić Ewangelię. Jednym słowem - pomógł nam nie lękać się prawdy, gdyż prawda jest gwarancją wolności (…)”. Pomaga nadal. I zapewne tak już zostanie.

27.04.2014 r. - uroczystość kanonizacji papieża Jana Pawła II, podczas której papież Franciszek ogłosił nowego Świętego - Patronem Rodzin.

14.01.2011 r. - papież Benedykt XVI podpisał dekret uznający cud za wstawiennictwem Jana Pawła II, polegający na uzdrowieniu z choroby Parkinsona francuskiej zakonnicy Marie Simon-Pierre Normand.

05.07.2013 r. - za zgodą papieża Franciszka Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała dekret uznający cud przypisywany wstawiennictwu błogosławionego Jana Pawła II. Cudem tym jest uzdrowienie kobiety z Kostaryki - Floribeth Moria Diaz, cierpiącej na nieoperacyjnego tętniaka mózgu. Watykan po zbadaniu obu przypadków ocenił, że mamy do czynienia z cudami, które umożliwiają kanonizację.

       W pamięci potomnych św. Jan Paweł II zapisał się jako papież - pielgrzym, który wyszedł z Watykanu i poszedł ze słowami Ewangelii do ludzi. W ciągu prawie 27 lat pełnienia posługi Piotrowej odbył 104 zagraniczne pielgrzymki, oddając wszelkie swe siły trosce o wszystkie Kościoły i miłości otwartej na całą ludzkość. Częściej niż którykolwiek z jego poprzedników spotykał się z Ludem Bożym i władzami państwowymi. Jako pierwszy papież wprowadził zwyczaj całowania ziemi kraju, do którego przybywał.

       Podczas pontyfikatu przeprowadził reformy kodeksów kanonicznego prawa zachodniego i wschodniego, promulgował Katechizm Kościoła Katolickiego i opublikował też kilka własnych książek.

       Nauczanie św. Jana Pawła II jest bardzo bogate. Wśród głównych dokumentów należy odnotować: 14 encyklik, 15 adhortacji apostolskich, 11 konstytucji apostolskich, 45 listów apostolskich, nie licząc katechez wygłoszonych podczas audiencji ogólnych i przemówień wygłoszonych we wszystkich zakątkach świata.

       Jan Paweł II pozostawił wszystkim niezwykłe świadectwo pobożności, świętości i ojcowskiej postawy. Wspomnienie liturgiczne św. Jana Pawła II obchodzimy w Kościele katolickim w dniu 22 października.

 

"W Wadowicach wszystko się zaczęło" św. Jan Paweł II
https://wadowice1920.gosc.pl/

https://jp2online.pl/intro.html
Portal jest przeznaczony dla osób zajmujących się szeroko rozumianą popularyzacją myśli Jana Pawła II i edukacją (katecheci, edukatorzy, artyści, producenci filmowi, dziennikarze, animatorzy kultury) oraz pracowników naukowych zajmujących się spuścizną po Karolu Wojtyle jako materiałem badawczym. Portal będzie również przydatnym narzędziem dla wszystkich osób zainteresowanych postacią i pontyfikatem Papieża Polaka.